Na warsztacie: Panzer 87-140

Dowódcy!

Od skromnych początków aż do powstania tego potwora szwajcarskie wojsko zawsze dysponowało jednymi z najciekawszych i najbardziej unikalnych pojazdów na kontynencie. Głównie było to spowodowane wymogami podyktowanymi unikalnym położeniem geograficznym kraju. Teraz pewnie się zastanawiacie, co jest wyjątkowego w tym marnym pociotku Leoparda? Otóż to nie jest żadna podróbka Leoparda! Przed Wami czołg podstawowy Panzer 87-140!

Na początek, jak zwykle, trochę historii szwajcarskich sił pancernych. Szwajcaria, która w konfliktach zawsze nastawia się na obronę, graniczy z Włochami, Niemcami, Austrią i Francją, co znajduje odzwierciedlenie w czołgach, którymi dysponuje ten kraj. Szwajcarskie wojsko cieszy się dużym szacunkiem, a siłami pancernymi interesuje się co najmniej od początku lat dwudziestych XX wieku. Kraj ten nie jest związany żadnym formalnym traktatem obronnym z innymi państwami, więc Szwajcaria szczyci się swoją neutralnością, choć w czasie II Wojny Światowej była blisko powiązania z Niemcami. Ten brak powiązań dał Szwajcarii również dużą swobodę w wyborze czołgów z innych krajów i projektowaniu własnych pojazdów.

Jednak z ostatnim z własnych czołgów produkowanych przez szwajcarów, Panzerem 68 z lat 70., związany był poważny skandal, co doprowadziło do podjęcia przez Szwajcarię decyzji o zakupie kolejnego czołgu podstawowego za granicą – a dokładniej postanowiono produkować projekt licencjonowany.

Na początku lat 80. dostępne tak naprawdę były tylko dwie opcje – Leopard 2 lub Abrams. W tych czasach Szwajcaria dysponowała jeszcze około 320 starymi Centurionami i wszystkie one wymagały wymiany, więc początkowo przewidywano wyprodukowanie 420 nowych czołgów podstawowych.

Oba rozważane modele w latach 1981-1982 poddano serii testów w Szwajcarii, a zwycięzcą okazał się Leopard 2. Decyzję o przyjęciu pojazdu na wyposażenie podjęto 24 sierpnia 1983 roku, a w 1984 roku przeznaczono na niego odpowiednie środki finansowe. Przyjęty model Leopard 2A4 w armii szwajcarskiej nazwano Panzer 87. Produkcja najpierw odbywała się w Niemczech (35 pojazdów), ale w 1987 roku przeniosła się do Thun w Szwajcarii, gdzie w latach 1987-1993 zbudowano kolejne 345 pojazdów.

Szwajcarski Panzer 87 różnił się w wielu małych aspektach od swojego niemieckiego odpowiednika. Dzięki temu pojazdy te są w większości nadal eksploatowane, mimo że na przestrzeni lat zostały częściowo zmodernizowane (z pierwotnych 380 pojazdów tylko 134 są nadal używane). Na przykład w roku 1999 Szwajcarzy jako pierwsi klienci zagraniczni zdecydowali się na zakup nowoczesnych wówczas niemieckich pocisków DM53 APFSDS (zamówiono 20 tys. sztuk).

Wróćmy jednak jeszcze na chwilę do końca lat 80. i początku lat 90., kiedy to rozpad Związku Radzieckiego wcale nie był taki pewny. Aby stanąć do boju z najnowszą generacją radzieckich czołgów podstawowych, dla jednego z ulubionych przez NATO czołgów skonstruowano działo 140 mm. Broń ta była prawdziwym potworem o niewiarygodnej energii wylotowej; Niemcy, Francja, Wielka Brytania i Stany Zjednoczone opracowały własne modele tego rozwiązania.

Szwajcaria, nienależąca do NATO, nie miała dostępu do tych badań i zdecydowała się na samodzielne opracowanie analogicznej broni. RUAG (a konkretnie oddział SW Swiss Ordnance Enterprise Corp) podjął się realizacji tego zadania, a pierwsze testy odbyły się jesienią 1989 roku.

Warto zauważyć, że nie jest to to samo działo, co produkowane przez Rheinmetall, ani nie jest owocem tych samych badań. Szwajcarskie działo była trochę krótsze, a ładowano je 32 pociskami znajdującymi się z tyłu wieży. Amunicja była dwuczęściowa i dostępne były następujące typy pocisków:

• APFSDS-T oznaczone jako 14 cm Pz Kan Pfeil Pat Lsp z penetratorem ze zubożonego uranu,
• HEAT-MP oznaczone jako 14 cm Pz Kan HL Pat MZ Lsp z mocną fragmentacją.

Według zaufanych źródeł pociski kinetyczne zapewniają penetrację na poziomie 1000 mm RHAe.

Prototyp wyposażono również w dodatkowy zestaw opancerzenia, który podobno zapewnia poziom ochrony porównywalny z niemieckim wariantem Leoparda 2A5. Składał się on z zestawu wieży (elementy o grubości 230 mm) z dodatkową płytą pancerną zamontowaną na dachu. Kadłub nie uległ zmianom, ale jego waga wciąż wzrosła do około 61 ton.

Opancerzenie przypomina zestaw WE (Werterhaltung, „utrzymanie wartości”) opracowany dla standardowego Panzer 87 przez RUAG w latach 2000. Mówi się, że opancerzenie WE wyposażono w tytanowe wkładki, które zapewniają bardzo wysoki poziom ochrony. Obecnie opancerzenie to również jest w fazie prototypowej i stanowi tylko część oferowanego zestawu modernizacyjnego. Mimo że niektóre starsze źródła wskazują inaczej, ta modernizacja nie została zamówiona przez Szwajcarów.

To, co wydarzyło się na przełomie lat 1990-2000 pozostaje tajemnicą. Po rozpadzie Związku Radzieckiego nie było żadnego sensownego powodu, aby utrzymać dalej ten kosztowny program i stał się on jedną z ofiar cięć budżetowych w latach dziewięćdziesiątych. Jednak na początku XXI wieku pojawiły się informacje o testowaniu kolejnego działa RUAG 140 mm w pojeździe Panzer 87. Projekt ten również nie został przyjęty, a prototyp (prawdopodobnie ten sam pojazd co pochodzący z 1989 roku) najwyraźniej nadal istnieje, ale jego zdjęcia nie pojawiają się często.

W Armored Warfare Panzer 87-140 będzie czołgiem podstawowym premium na 10. poziomie.

Zanim jednak przejdziemy do szczegółów – standardowe zastrzeżenie:

Poniżej przedstawione parametry są bardzo wstępne, ponieważ pojazd nie został jeszcze odpowiednio przetestowany. Z pewnością ulegną zmianie i należy traktować je jako pewien zarys tego, jak chcielibyśmy, aby wyglądał ten pojazd. Więc:

Pojazd będzie pozycjonowany analogicznie do istniejącego Leoparda 2AX. Czyli będzie to czołg podstawowy dalekiego zasięgu o dużej sile ognia, ale o przeciętnym opancerzeniu i mobilności. W porównaniu z Leopardem 2AX opancerzenie będzie nieco mniej odporne, ale pojazd będzie dysponował większa siłą ognia.

Opancerzenie będzie miało charakterystykę podobną jak w przypadku Leoparda 2AX – nie będzie ani dobre ani złe. Warto pamiętać, że kadłub w przeciwieństwie do wieży nie będzie dodatkowo zabezpieczony, więc trzeba będzie na niego bardzo uważać. Pojazd będzie również wyposażony w miękki SOA, ale w przeciwieństwie do Leoparda 2AX, będzie pozbawiony twardego SOA.

Z drugiej strony, siła ognia oferowana przez pojazd będzie wybitna, a działo 140 mm będzie obsługiwać dwa typy amunicji (tak jak w rzeczywistości):

• APFSDS (penetracja ok. 905 mm),
• HEAT-MP.

Działo będzie bardzo celne (choć nie tak jak działo w Leopardzie) i będzie zadawać wysokie obrażenia na minutę oraz dobre wartości depresji i elewacji. Ogólnie będzie to wygodny w obsłudze czołg z dobrym sterowaniem ogniem.

Mobilność pojazdu będzie porównywalna do Leoparda 2AX. Silnik będzie nieco słabszy, ale i sam czołg będzie nieco lżejszy, więc maksymalna osiągana prędkość wyniesie 70 km/godz., a przyspieszenie od 0 do 32 km/godz. ok. 4,9 s. Poziomy kamuflażu i zasięgu wiedzenia również będą analogiczne do zapewnianych przez Leoparda 2AX.

Podsumowując: Panzer 87-140 będzie odpowiednikiem Leoparda 2AX i dobrym pojazdem snajperskim w swojej klasie. Oba obsługiwane rodzaje pocisków będą zabójcze, a ich siła uderzenia będzie zwalać wrogów z gąsienic. Z drugiej strony pojazd będzie przeciętnie chroniony, więc gracze będą musieli się starać pozostawać w ukryciu. Nie będzie to pojazd dzielnie stojący na pierwszej linii frontu i chroniący przed ostrzałem wroga, ale raczej snajper zdejmujący przeciwników z dużych odległości.

Mamy nadzieję, że Wam się spodoba!

Do zobaczenia na polu bitwy!