Pod koniec lat 70. ubiegłego wieku czyli prawie piętnaście lat po przyjęciu na uzbrojenie, ZSRR uznał BMP-1 za dość przestarzały. Szkopuł tkwił nie w pierwotnych wadach, lecz jednym z głównych przeznaczeń pojazdu, jakim była zdolność zwalczania wrogich czołgów. Wraz z pojawieniem się natowskich czołgów podstawowych nowej generacji (takich jak Leopard 2 i Abrams) ze znacznie ulepszoną ochroną stanęła ona pod znakiem zapytania.
W czasie tym następca BMP-1 w postaci BMP-2 był już prawie gotowy, ale otwartą pozostawała kwestia, co zrobić z wyprodukowanymi tysiącami BMP-1. Zastąpienie wszystkich pojazdami BMP-2 byłoby ekstremalnie drogim przedsięwzięciem, nie do udźwignięcia przez zmagający się w latach 80. XX wieku z wieloma problemami Związek Radziecki. Oprócz tego BMP-1 nie uchodził za całkowicie przestarzały, w związku z czym w rachubę wchodziła modernizacja.
Owocem tego podejścia był ulepszony wariant o oznaczeniu BMP-1P (lub Obiekt 765 Sp.4), produkowany w latach 1979-1983 (po zakończeniu produkcji BMP-1 w ZSRR).
Głównym celem modernizacji było zwiększenie zdolności przeciwpancernych, co osiągnięto, zastępując system wyrzutni 9K11 Malutka systemem 9K111 Fagot. W porównaniu do Malutka pociski rakietowe Fagot były znacznie potężniejsze i stanowiły duże zagrożenie dla czołgów podstawowych, z jakimi miałyby potencjalnie do czynienia na polu bitwy. Pocisk rakietowy 9M111 Fagot kalibru 120 mm miał dwukilometrowy zasięg, prędkość wynoszącą 240 m/s i był w stanie przebić 600 milimetrów opancerzenia (w zależności od źródeł i wariantów wartość ta poruszała się w przedziale od 450 do 600 mm). Ponadto możliwa była modernizacja pocisków do standardu 135 mm, zdolnego do penetracji ponad 600 mm opancerzenia i mającego 3-kilometrowy zasięg. Liczba przewożonej amunicji nie uległa zmianie – BMP-1P przewoził 4 pociski rakietowe.
Celem zwiększenia zdolności defensywnych pojazdu na tyle wieży zamontowano wyrzutnię granatów dymnych 902B Tucha z 6 lufami. Dodatkowo wyposażono kadłub i wieżę w wykładzinę przeciwpożarową, chroniącą najbardziej narażone partie przed napalmem i innymi łatwopalnymi mieszankami.
Poza tym wiele się nie zmieniło. Nie zmodernizowano opancerzenia (miało to miejsce dopiero później w przypadku modelu BMP-1D "Afganistan"). Pojazd był trochę cięższy (ważył 13,4 tony) i zasilany ciągle jeszcze silnikiem wysokoprężnym UTD-20 V6 o mocy 300 KM, sprzężonym z ręczną skrzynią biegów. Nie spadła jego maksymalna prędkość, wynosząca wciąż jeszcze 65 km/h. Istniała też wersja dowodzenia z dodatkowymi elementami łączności.
Warto wiedzieć, że opracowano też jeden ciekawy wariant BMP-1P – BMP-1PG. Oprócz wszystkich ulepszeń BMP-aP był on wyposażony w dodatkowy system broni – automatyczną wyrzutnię granatów AG-17 Plamja ("płomień"). Wyrzutnia granatów znajdowała się na wieży, a jej operator (dowódca i działonowy) celował, obracając całą wieżę (celowanie pionowe było zdalnie sterowane i niezależne od elewacji głównej armaty). Maksymalny bezpośredni zasięg rażenia wynosił 250 metrów, ale już pośredni sięgał aż do 1700 metrów. Wyrzutnia granatów strzelała pociskami przeciwpancernymi o zasięgu eksplozji, wynoszącym 7 metrów. Zważywszy szybkostrzelność, wynoszącą do 400 pocisków na minutę, była to brutalnie skuteczna broń przeciwko wrogiej piechocie. Minusem była liczba przewożonych pocisków (28), znacznie ograniczająca pole do popisu. Istniał też dodatkowy system broni dla działonowego, obniżający jego ogólną skuteczność. Nieznaną (małą) liczbę egzemplarzy pojazdu zbudowano pod koniec produkcji BMP-1P na potrzeby wyłącznie ZSRR (podobnie jak BMP-1P).
W Armored Warfare BMP-1P jest opancerzonym wozem bojowym 4 poziomu, występującym w gałęzi AFV drzewa technologicznego Sophie Wölfli. Pod względem rozgrywki pojazd ten jest bardzo podobny BMP-1 3 poziomu, z tą różnicą, że dzięki zmodernizowanemu systemowi kierowanych pocisków rakietowych jest zdolny do zwalczania czołgów podstawowych swojego poziomu.
Kluczem do sukcesu jest pozostanie w ukryciu i nie przyciąganie nadmiernej uwagi, zwłaszcza w PvE. Wrogi ostrzał szybko zniszczy każdy BMP w związku z ogólnie słabym pancerzem, nawet jeśli jego pochylona przednia część może niekiedy odeprzeć pociski lekkich działek automatycznych. BMP-1P ma - podobnie jak BMP-1 - bardzo słabą depresję armaty – wybieraj zatem bardzo starannie pozycje, aby nie znaleźć się w sytuacji, kiedy nie będzie szans na odparcie ataku wroga, znajdującego się poniżej. Czyhaj za krzakami i wykorzystaj swą świetną mobilność oraz olbrzymie obrażenia na strzał, aby zastawić na wroga pułapkę.
Do zobaczenia na polu bitwy!
